“If highly distorted guitar played with a ton of aggression and just barely suppressed violence is your idea of great blues, then Pat Hare's your man”, schreef ooit wijlen Cub Koda (rockjournalist en zanger/gitarist van oa the Del-Tino’s en Brownsville Station). Grote woorden voor een klein oeuvre van een sessie-gitarist die te horen is op platen van Junior Parker, Bobby Bland en Muddy Waters, maar waarvan je geen albums op eigen naam zult vinden. Wel was Auburn “Pat” Hare (1930-1980) een van de eerste gitaristen die gebruik maakte van distortion-effecten en kan men zijn agressieve stijl best betitelen als proto-metal. Twee nummers om dit te illustreren, allebei zestig jaar terug opgenomen, op 14 mei 1954 in Memphis met producer Sam Phillips in diens Sun-studio: Eerst ‘Cotton Crop Blues’, een single met zanger James Cotton, op Sun uitgebracht in juli dat jaar. Hoor Hare loos gaan vanaf 1.37!
James Cotton-Cotton Crop Blues (1954)
Bij dezelfde gelegenheid (volgens de SMoRaS-fact-checker is de Cotton-song NIET van 1 juli, zoals soms beweerd wordt) nam Pat Hare ook twee nummers op waarop hij zelf zong en gitaar speelde, ‘Bonus Pay’ en zijn versie van Doctor Clayton’s jaren-40 song ‘Cheating and Lying Blues’, omgedoopt tot ‘I’m Gonna Murder My Baby’. Alsof de duvel er mee speelde nam zijn leven later ook werkelijk die fatale wending. Begin jaren zestig schoot Pat (inmiddels om zijn drankprobleem door Muddy Waters ontslagen) zijn eigen vrouw en een politieagent dood. Zijn laatste achttien jaar sleet hij achter de tralies van de Minnesota Correctional Facility in Stillwater, als gevolg van die ene dag: the day our Pat went mad.
Pat Hare-I’m Gonna Murder My Baby (1954)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten