* Kaada *

Thank You For Giving Me Your Valuable Time. Album first released in 2001 by EMI Norway; 
Reissued in 2003 on Ipecac, a label co-founded by Mike Patton (Faith No More, Fantômas).

Solo debut by Kaada, project of John Erik Kaada, mixing electronics with samples. 

Take 'Care' for instance: guitar at 0.14 borrowed from Conway Twitty's 'Lonely Blue Boy' (1960);
Vocal part from 'I'm So Glad You Love Me' by Juanita Rogers with Mr. V's Five Joys (1958/59, featuring Sun Ra as Mr. V). Anyone out there able to help with the origins of the other tracks?

tracklisting:

Care Mainframe Black California Burden No You Don't Go Brown Volkswagen (only track missing on 2003 reissue) All Wrong Honk I Need You Thank You For Giving Me Your Valuable Time

Available for a nice price from various sellers at Discogs:
https://www.discogs.com/Kaada-Thank-You-For-Giving-Me-Your-Valuable-Time/master/133496

* Snatch (Patti Palladin & Judy Nylon) *

Riot grrrls avant la lettre? Snatch! Wie? Patti Palladin en Judy Nylon, twee Amerikaanse zangeressen die tijdens hun Londense tijd tussen 1976 en 1978 samen een aantal nummers opnamen. Het leidde tot drie singles onder de naam Snatch, en eentje met Brian Eno. Om met die laatste te beginnen: Van het Eno-album 'Before And After Science' (1977) verscheen het later door The Dirtbombs gecoverde 'King's Lead Hat' (een anagram van Talking Heads) in 1978 op single. 

Op de B-kant stond een nieuw nummer, 'R.A.F.', een samenwerking van Brian Eno en Snatch. Het nummer begint met een Duits nieuwsbericht over Hanns-Martin Schleyer, de werkgeversvoorzitter die in 1977 door de Rote Armee Fraktion (R.A.F.) werd ontvoerd en vermoord. Opvallend is vooral de muziek, waarmee Eno alvast een voorschot nam op 'My Life In The Bush Of Ghosts' (1981), zijn album met Talking Head David Byrne. Snatch valt overigens pas vocaal bij in de laatste anderhalve minuut, maar Judy Nylon droeg ook zeker bij aan de montage van de gesamplede geluiden.

De eerste Snatch-single, verschenen in februari 1977 bij Greg Shaw's Bomp-label, was in vergelijking met Eno's gelaagde 24-sporen-productie aanmerkelijk minder gepolijst: A-kant 'I.R.T.' was dan ook werkelijk een viersporen-thuisdemo, opgenomen in Palladin's appartement, evenals B-kant 'Stanley'. De tweede single werd 'All I Want'/'When I'm Bored', in 1978 uitgebracht door Lightning Records. Ditmaal wel opgenomen op 24-sporen, voor wat het waard is. Persoonlijk hoor ik liever de demo-versie van 'When I'm Bored' uit 1976, zoals te vinden op de in 1983 bij Pandemonium verschenen Snatch-LP. Postuum verschenen, want Snatch was toen al verleden tijd, na een derde en laatste single in 1980: Een 12" op Fetish Records, met drie tracks: 'Joey', 'Red Army' en op de A-kant 'Shopping For Clothes', bekend van The Coasters (1960) en geschreven door Leiber & Stoller.    
Ook voor 'Shopping For Clothes' geldt dat de single-versie (die 5m24 duurt) het aflegt tegen de 1976-demo-versie (3.43) die postuum op de enige en moeilijk verkrijgbare LP belandde. 

Na het kortstondige Snatch-avontuur gingen Patti Palladin en Judy Nylon elk hun eigen weg. Nylon, die trouwens al in 1974 te horen was op John Cale's album 'Fear' (in 'The Man Who Couldn't Afford To Orgy'), maakte in 1982 een eerste solo-album voor On-U-Sound, met producer Adrian Sherwood. Palladin viel vooral op door haar duettenplaat met Johnny Thunders, getiteld 'Copy Cats' (1988). Een album met covers, met o.a. 'She Wants To Mambo' (1954 Westcoast-doowop van The Chanters), 'Crawfish' (1958, Jesse Stone, Elvis) en 'I Was Born To Cry' (1962, Dion DiMucci) als hoogtepunten.

  

* The Magnetic Fields *

Love Songs, 69 tegelijk. Waarom 69? Geen idee, het hadden er ook 68 of 70 kunnen zijn. Danwel 66 of 72, had ik persoonlijk mooier gevonden. Maar het was niet mijn idee, van die 69 Love Songs. Stephin Merritt kwam ermee, de spin in het web van The Magnetic Fields. Met die band bracht hij in 1999 een 3CD-set uit, getiteld '69 Love Songs'. Misschien een tikje ondeugend van Stephin. Negenenzestig is bij mijn weten het enige getal dat genoemd is naar een standje. Soixante-neuf, zoals ze in Oh la la-land zeggen. Hier een bloemlezing, als Valentijnsboeketje:

                                                             'How Fucking Romantic'

                                                      'A Chicken With Its Head Cut Off'

                                          'The Luckiest Guy On The Lower East Side'

* Fujiyama Mamas: Annisteen & Wanda *

                                               Wanda Jackson-'Fujiyama Mama' (1957)

I've a-been to Nagasaki, Hiroshima too
The same I did to them, baby, I can do to you 

'Cause I'm a Fujiyama mama and I'm just about to blow my top
Fujiyama-yama, Fujiyama
And when I start erupting, ain't nobody gonna make me stop 

I drink a quart of sake, smoke dynamite
I chase it with tobaccey and then shoot out the light 

'Cause I'm a Fujiyama mama and I'm just about to blow my top
Fujiyama-yama, Fujiyama
And when I start erupting, ain't nobody gonna make me stop 

Well, you can talk about me, say that I'm mean
I'll blow your head off baby, with nitroglycerine 

'Cause I'm a Fujiyama mama and I'm just about to blow my top
Fujiyama-yama, Fujiyama
And when I start erupting, ain't nobody gonna make me stop 

Well, you can say I'm crazy, stone deaf and dumb
But I can cause destruction just like the atom bomb 

'Cause I'm a Fujiyama mama and I'm just about to blow my top…

                                               Annisteen Allen-'Fujiyama Mama' (1954/55)

De Annisteen-versie werd vermoedelijk eind 1954 opgenomen en begin 1955 op single uitgebracht door Capitol, waar later ook de Wanda-cover verscheen. De verwijzing naar Hiroshima en Nagasaki klinkt bij Miss Allen pas na 50 seconden, Miss Jackson overrompelt ons er al bij de start mee. Anderzijds: waar Wanda vuurspuwt en rockt, verkiest Annisteen een subtieler Orient-arrangement.

Maar wie is Earl Burrows, de man die als songschrijver vermeld staat bij bovenstaand nummer:
Verhip, het blijkt dezelfde man te zijn die later naam maakte als Jack Hammer, mede-schrijver van 'Great Balls of Fire' ('57-hit Jerry Lee Lewis). Geboren dus als Earl Burroughs, volgens de meeste bronnen in 1925. Het verhaal wil dat hij 'Fujiyama Mama' schreef toen hij 14 was, dus dan zou hij al in 1939 de atoombommen hebben voorzien die Japan in augustus 1945 troffen. Zou het werkelijk? 

Overigens, Annisteen Allen maakte meer memorabels, zoals het ruigere 'Rough Lover' in 1957, dat vijf jaar later minstens zo goed werd overgedaan door een jonge Aretha Franklin. Onder haar ware naam Ernestine Allen nam ze in 1961 bovendien een prachtig Cole Porter-lied op, 'Love For Sale'. Het laatste staat helaas niet op YouTube, maar wel op de in 2015 bij Fantastic Voyage verschenen 3cd 'Ain't Gonna Hush - the Queens of Rhythm & Blues'. Liefst 76 tracks, waaronder 'Rough Lover' in de versie van Aretha (op de hoes) en 'Fujiyama Mama' door Annisteen Allen. Aanbevolen!

Op die 3cd staat niet Wanda Jackson, Queen of Rockabilly, dat behoeft geen uitleg. Maar in dit Secret Museum is natuurlijk wel plek voor een ander hoogtepunt uit haar oeuvre: 'Funnel of Love', van de vrouw die door Nick Tosches (schrijver van de Jerry Lee Lewis-biografie Hellfire) werd omschreven als "the greatest menstruating rock-'n'-roll singer whom the world has ever known".

* Rebel Music - reggae anthology *

Rebel Music - an Anthology of Reggae Music
(2LP 1979 Trojan Records / 2CD 1989 Trojan).

Tip! Onovertroffen reggae-verzamelalbum. Perfecte manier om kennis te maken met de grote namen (Peter Tosh, Dennis Brown, Big Youth, Horace Andy, Keith Hudson, Derrick Harriott, U Roy) en tal van anderen die daar nauwelijks voor onder doen. Alle 28 tracks staan op YouTube bij elkaar in een mapje ("Rebel Music Trojan, Regga Anthology", met spelfout dus), maar hier alvast wat links.

A1. Bob Andy-You Don't Know (1970)
2. Derrick Harriott-The Loser (1969)
3. Freddie McKay-High School Dance (1971)
4. Val Bennett-The Russians Are Coming (1968)
5. Keith & Tex-Tonight (1969)
6. U. Roy-Ain't That Loving You (1971)
7. Peter Tosh-Them A Fe Get A Beatin' (1971)

B1. Leroy Smart-God Helps The Man (1971)
2. The Heptones-Hypocrite (1972)
3. Big Youth-S. 90 Skank (1972)
4. Little Roy-Hardest Fighter (1972)
5. Glen Brown-2 Wedden Skank (1972)
6. K.C. White-Anywhere But Nowhere (1973)
7. Junior Byles-Beat Down Babylon (1972)

C1. Dennis Brown-Concentration (1972)
2. Big Youth-Screaming Target (1973)
3. Lloyd Parkes-Slaving (1974)
4. Horace Andy-You Are My Angel (1974)
5. Keith Hudson-Melody Maker (1973)
6. Dennis Brown-Money In My Pocket (1972)
7. Peter Tosh-Maga Dog (1971)

D1. Dennis Brown-Cheater (1973)
2. I. Roy-Blackman Time (1973)
3. Horace Andy & Earl Flute-Satan Side (1974)
4. Big Youth-Give Praises (1975)
5. Gregory Isaacs-Rock Away (1976)
6. Michael Dyke-Saturday Night Special (1976)
7. The Heptones-Cool Rasta (1976)

Verwarrend: bovenstaande oerversie van Rebel Music werd door Trojan bewerkt voor een heruitgave in 2002 met onderstaande hoes en bijna dezelfde titel, 'Rebel Music - a reggae anthology volume 1'. Daarop 14 van de oorspronkelijke 28 tracks, plus tien andere liedjes.
Deze 2002-versie is in 2015 heruitgebracht en een stuk goedkoper dan de 1979/1989-oerversie.

Maar er is meer! Onlangs postte Facebook-vriend Ebert een reggaetrack die hier tot dan onbekend was, 'Dry Up Your Tears' van Bruce Ruffin. Prachtig nummer, maar waar te vinden? Op het tweede deel van Rebel Music, zo bleek na enig speurwerk. Onopgemerkt uitgebracht in 2007, ook door Trojan, wederom samengesteld door Dave Hendley (ook de man achter de Creation Rockers-serie), en opnieuw tjokvol bijzondere nummers. Tip 2!

Dave Hendley discografie - http://www.discogs.com/artist/800129-Dave-Hendley
Dave Hendley als fotograaf - http://davehendley.tumblr.com