Zomaar wat redenen waarom Lee Hazlewood bij uw Secret Museum een speciaal plekje heeft.
1. Voor de soundtrack van de film 'Why Must I Die' nam Lee Hazlewood in 1960 samen met Duane Eddy het nummer ‘The Girl On Death Row’ op. Vanaf 1958 hadden de twee al flink wat instrumentale hits gescoord met de “twangy” gitaar van Duane Eddy in de hoofdrol en Lee als producer. Ditmaal was er de stem van Lee (die het nummer ook schreef), begeleid door Duane Eddy and his Orchestra.
Lee Hazlewood-The Girl On Death Row (1960)
2. Met Nancy Sinatra, dochter van Frank, maakte Lee eind jaren zestig een paar albums met duetten, waaronder onderstaande klassieker.
3. Vanaf 1963 bracht Lee Hazlewood een aantal solo-platen uit (op Mercury, Reprise, MGM en zijn eigen LHI-label) die jarenlang zeldzaam waren, tot Sonic Youth-drummer Steve Shelley een serie heruitgaven startte op zijn label Smells Like Records. Rhino verzorgde een dubbel-cd met het Reprise-werk, Ace deed hetzelfde met de MGM-opnamen. De laatste jaren beheert Light In The Attic de erfenis van Hazlewood (1929-2007), wat o.a. leidde tot de compilatie The LHI Years: Singles, Nudes & Backsides (hoes boven), waarop ook dit nummer (afkomstig van zijn 1971-album Requiem For An Almost Lady):
Bij Light In The Attic verscheen ook een vinyl-single met een minstens zo mooie cover door Gold Leaves, het solo-project van de uit Seattle afkomstige muzikant Grant Olsen, die eerder met Sonya Westcott het duo Arthur & Yu vormde.
Gold Leaves-Won’t You Tell Your Dreams (2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten