Een aangename verrassing in 2013 was de (tijdelijke?) wederopstanding van The Replacements, de gitaarband uit Minneapolis die in de 80s zoveel fijne plaatjes maakte. De aanleiding voor de comeback was minder vrolijk: hun voormalige gitarist Bob “Slim” Dunlap kreeg een zware beroerte. Volgens de prognoses zou hij daardoor de rest van zijn leven zorg-afhankelijk blijven, maar de kosten daarvan werden niet gedekt door enige verzekering. Om geld in te zamelen brachten The Replacements een benefiet-plaatje uit, een voorbeeld dat door meer bands gevolgd werd, steeds onder de noemer “Songs for Slim”, wat uiteindelijk leidde tot een 2CD-compilatie met 28 tracks. De Replacements-bijdrage (op vinyl) was aanvankelijk een 10”, later dat jaar heruit als 12”, met daarop vier nummers door The Replacements (met zanger Paul Westerberg en bassist Tommy Stinson) en eentje door ex-’Mats-drummer Chris Mars. Onder die vijf songs zijn twee Slim-covers. Daarnaast speelden de Replacements de Broadway-standard ‘Everything’s Coming Up Roses’, een matige versie van de Leon Payne/Hank Williams-song ‘Lost Highway’ en deze mooie uitvoering van een nummer dat gisteren (29/8) al in de Nico-versie in uw Secret Museum te vinden was: ‘I’m Not Sayin’.
SMoRaS maakt graag van de gelegenheid gebruik om werk van The Replacements uit hun gloriejaren opnieuw onder de aandacht te brengen: Dit is van het album Let It Be (1984): “How do you say I'm lonely to an answering machine? The message is very plain: Oh, I hate your answering machine.”
Op de debuutplaat van The Replacements, drie jaar eerder, verstopte de band de melodietjes nog onder onstuimige hardcorepunk, vandaar de albumtitel Sorry Ma, Forgot To Take Out The Trash. Zeer geschikt voor headbangen en door de kamer stuiteren, zoals dit nummer, met een tekstregel waarvan een gitarist van de groep Pavement ooit zei dat hij hem als grafschrift wenste: “I Hate Music – It’s Got Too Many Notes”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten