Mi amigo de musica Ricardo deed mij onlangs veel plezier door op Facebook een video te posten van 'Cadillac' (1964) van The Renegades. Het nummer, als 'Brand New Cadillac' in 1959 voor het eerst op plaat vastgelegd door de Britse rocker Vince Taylor en zijn Playboys, daarna gecoverd door o.a. onze eigen Maskers (1965) en The Clash (1979), klonk bij The Renegades toch net even anders.
Oorspronkelijk was de eerste tekstregel bij Vince Taylor "My baby drove off in a brand new Cadillac", al kan je "drove off" ook verstaan als "drove up". Bij The Renegades hoor ik "My baby THREW UP in a brand new Cadillac". Hoe vaak ik ook terugspoel, iets anders valt er niet van te maken.
Geen liefje dat in een spiksplinternieuwe Cadillac uit het zicht verdwijnt, tot nooit meer ziens, maar nog tragischer: ze kotst zo'n prachtwagen onder! The Renegades, afkomstig uit Birmingham (zo bleek nu tot mijn verrassing, daarover straks meer), scoorden er thuis in de UK geen hit mee, maar wel in Scandinavië. Goede verstaanders daar, of juist niet?
Vooral in Finland waren The Renegades erg populair. 'Cadillac' stond er bovenaan de hitlijst, en de band toerde er tot 1971 regelmatig. Dus is het niet zo verwonderlijk dat hun muziek ook klinkt in de Finse films van Aki Kaurismäki, maker van tragikomische rolprenten over melancholieke drinkebroers en droeftoeters. Daarvan staat 'Match Factory Girl' me het meest bij, maar ook 'Ariel' en 'I Hired A Contract Killer' en een film over de Finse band The Leningrad Cowboys waren hier rond 1990 in de filmhuizen te zien.
Muziek speelde in die films altijd een belangrijke rol, van opera tot hoempa. Een fijne bloemlezing is de 2CD 'Jukebox - Music in the Films of Aki Kaurismäki, die naast intrigerende Finse treurballads ook een verrassend solo-liedje van Clash-zanger Joe Strummer bevat ('Burning Lights') en twee liedjes van The Renegades. De ene is 'Cadillac'; de andere de tranentrekker 'My Heart Must Do The Crying' (1965), uit de film 'The Man Without A Past'.
Maar het mooiste was dat R's Facebook-post van 'Cadillac' nieuw licht wierp op de herkomst van een liedje dat ik jaren terug leerde kennen dankzij de LP 'What A Way To Die' (Satan Records #1313). Op deze plaat met mid 60's garagerock hoorde ik voor het eerst 'Thirteen Women', waarin de zanger droomt over de wereld na de H-bomb (waterstof-bom), waar hij als enige man in de stad is overgebleven samen met dertien vrouwen. Pas veel later volgde de ontdekking van de auteursversie door Dickie Thompson en de cover door Bill Haley, beide uit 1954, en de antwoordsong 'Thirteen Men' van zangeres Ann-Margret uit 1962.
De ultieme versie staat echter op 'What A Way To Die' en werd in 1966 gemaakt door The Renegades, volgens de LP-hoes een "Scandinavian band, best known for Cadillac"! En dat geloofde ik dus, jarenlang. Een misverstand dat kon ontstaan doordat The Renegades, die in 1964 als eerste Britse beatgroep in Finland optraden, jarenlang al hun plaatjes uitbrachten op het Finse label Scandia. Het resultaat daarvan is terug te vinden op de 2cd 'Complete Cadillac', in 2007 verschenen bij Warner Music Finland. Tot slot: kijk vooral even naar de geweldige YouTube-clip van hun 'Thirteen Women' (gevolgd door een live-versie van 'Cadillac').
Geen opmerkingen:
Een reactie posten