dinsdag 20 december 2016

* 'Alley Oop' - Dallas Frazier *


Ontdekt tijdens een rondje websurfen: deze clip van The Hollywood Argyles, een gelegenheidsformatie onder leiding van Kim Fowley en Gary Paxton. Ze scoorden in 1960 zowaar een no.1-hit in de USA met hun versie van 'Alley Oop'. Opgenomen met muzikanten die elk 25 dollar voor de sessie kregen. Kassa! 


Tweede ontdekking: het nummer werd geschreven door countryzanger Dallas Frazier, die ook tekende voor o.a. 'True Love Travels on a Gravel Road' (Duane Dee, Percy Sledge, Afghan Whigs), 'Mohair Sam' (Charlie Rich) en 'There Goes My Everything' (Ferlin Husky, Elvis). Dallas Frazier blijkt 'Alley Oop' ook zelf opgenomen te hebben. Zijn versie vind je hier.


Tot slot een remake van recenter datum voor Norton Records, door The Bollywood Argyles (aka The Tandoori Knights, aka King Khan & Bloodshot Bill): 'Ali Oop'.

vrijdag 16 december 2016

* J. Mercy Baby (Julius Mullins) *


Het hoeft natuurlijk niet altijd obscuur te wezen voor aandacht in uw Secret Museum. Dus!

Julius Mullins, met de merkwaardige artiestennaam Mercy Baby, speelde in 1957 als drummer mee op het plaatje 'What Will Lucy Do?' van bluesgitarist Frankie Lee Sims. Daarna werden de rollen omgedraaid, voor de eerste single van Mercy Baby, 'Marked Deck'/'Rock and Roll Baby' (eveneens 1957 op Ace), met nu dus de gitarist in dienst van de drummer. Mercy Baby (=Mullins) maakte in de twee jaar erna nog een single voor Ace, eentje bij Ric ('Pleadin'/'Don't Lie To Me') en twee onder de vlag van het Mercy Baby-label. 

Pas in 1965 verscheen er weer een plaatje, nu als J. Mercy Baby op het P&P-label. Die is tegenwoordig leverbaar als repro-7", 'I Messed Up'/'I Tried It'. De naam Julius Mullins staat op beide zijden vermeld als songschrijver.

De P&P-single was al een ontdekking op zich. Beide nummers komen wat stroef op gang, maar worden al snel meer dan leuk. 'Don't Lie To Me' is de overtreffende trap, imho.


maandag 12 december 2016

* Alex Chilton-album Like Flies On Sherbert *















covers: 
A1 Boogie Shoes (Casey/Finch) - orig. 1978 KC & the Sunshine Band

A5 I've Had It (Orbison/Wilson? NOT!) - 1959 The Bell Notes (Carl Bonura/Raymond Ceroni)
Different from Peanuts Wilson-I've Had It (written by Roy Orbison/Johnny "Peanuts" Wilson)

B2 Girl After Girl (Shelton)         - 1961 Troy Shondell (real name Gary Shelton)


B4 Alligator Man (Chance/Newman) - 1961 Jimmy C. Newman

Chilton-songs:
A2 My Rival, A3 Hey! Little Child, A4 Hook Or Crook, 
B1 Rock Hard, B5 Like Flies On Sherbert

donderdag 8 december 2016

* Tav Falco's Wild & Exotic World… *















Mocht ik nog eens de kans krijgen om Gustavo "Tav" Falco te interviewen dan zou ik bedanken. Ooit was het bijna zover, in april 1996. Hij trad op in Doornroosje te Nijmegen, op dezelfde avond als The Bassholes. Ik hoopte op twee interviews. Leek me leuk. Stom! Eerst heel veel gedoe om opper-Basshole Don Howland te spreken, en toen dat eenmaal gelukt was ging Tav moeilijk doen. Ik moest maar naar zijn hotel komen, de volgende ochtend. Dus ik naar Van Der Valk in Molenhoek. Waar de band aan het ontbijt zat, zonder Mr. Falco. En toen hij eindelijk verscheen was het tijd om te gaan. Of ik wilde volgen, terug naar Roosje, dan konden we daar praten. Eenmaal bij Roosje: weer wachten. Ja, doei, dan niet!


Zo goed was die Tav Falco nou ook weer niet. Zijn debuutalbum Behind The Magnolia Curtain (1981) had zijn momenten, net als de 10" Red Devil (1988). Die laatste plaat begint sterk met 'Oh, How She Dances', gevolgd door 'Drifting Heart' en 'Poor Man'. Alleen heeft Tav Falco alledrie de liedjes geleend, van resp. Jim Dickinson, Chuck Berry en Lee Hazlewood, en hun originelen zijn toch een stukkie beter. Tav Falco is dus niet de beste vertolker van mooi repertoire, maar is wel bijzonder nuttig als gids in platenland. Zo ook op het album Tav Falco's Wild & Exotic World (2014 Stag-O-Lee), waarop hij zijn invloeden presenteert: rockabilly naast tango, jazz naast blues. Een liefhebber met een interessante smaak, die Tav. Eens kijken of ik toch een interview kan doen;-) 

Don Willis-'Warrior Sam' (1958)

Bobby Lee Trammell-'It's All Your Fault'

Jimmy Lloyd-'Where The Rio De Rosa Flows' (1957)



secret museum-bonustrack:
Jimmy Witherspoon & Wilbur De Paris-'Lotus Blossom' (rec. 1956)


zondag 4 december 2016

* Jim (James Luther) Dickinson, 1941-2009 *




















ARTIST

Jim Dickinson and the Catmando Quartet-
'Shake Em On Down' ('65 Southtown-45)

The Jesters-'Cadillac Man' ('66 Sun-45)
"Sun's last great rock and roll record", with J.D. on vocals and piano

James Luther Dickinson-'O How She Dances' (from his '72-album 'Dixie Fried')
kudos to Schwinglow for the matching Youtube-video!

Jim Dickinson-'Down In Mississippi
(backed by North Mississippi Allstars led by his sons Luther and Cody)


SONGWRITER

('66 Ardent / reissue 2013 Ace-Big Beat-45)


PRODUCER

Big Star-'Holocaust' (album 'Third/Sister Lovers')

Alex Chilton-'My Rival' ('79-album 'Like Flies On Sherbert')

The Replacements-'Alex Chilton' ('87-album 'Pleased To Meet Me')

woensdag 30 november 2016

* Betty Lavett(e) *




















Betty Lavett-'My Man - He's A Lovin' Man' ('62 Atlantic 2160)

Betty Lavett-'You'll Never Change' ('62 Atlantic 2198)

Betty Lavett-'Witch Craft In The Air' ('63 Lu-Pine 123)

'(Happiness Will Cost You) One Thin Dime' ('64 Scepter - unreleased)

Betty Lavette-'Let Me Down Easy' ('65 Calla 102-A)

Betty Lavette-'What I Don't Know (Won't Hurt Me)' - '65 Calla 102-B

Betty LaVette-'He Made A Woman Out Of Me' ('69 Silver Fox 17)

zondag 27 november 2016

* Harold Burrage (1950-1966) *


Hi-Yo Silver ('50 78rpm-single Decca 48175, backed by the Horace Henderson Orchestra)

You Eat Too Much ('56 Cobra 5004)

Messed Up ('57 Cobra 5012)

*Satisfied ('57 Cobra 5018)

Stop For The Red Light ('57 Cobra 5018)

She Knocks Me Out ('57 Cobra 5022)

*I Don't Care Who Knows [Alternate Take 2]

Crying For My Baby ('59 Vee-Jay 318)

*You Ought To Love Me ('62 Foxy 009)

Master Key ('62 M-Pac! 7201)

*Got To Find A Way ('65 M-Pac!7225)

More Power To You ('66 M-Pac! 7229)

woensdag 16 november 2016

* Harmonica Frank Floyd *















Swamp Root (1951, Chess)





























Rock A Little Baby (1958, F&L)
* song included on LP 'Black' Rock 'N' Roll/Savage Kick vol.1 (!) 




https://www.discogs.com/artist/1638933-Harmonica-Frank-Floyd

zaterdag 5 november 2016

* The Hangman's Blues *


                                                  Prison Songs in Country Music ('56-72)

                                                  Freddie Hart-'The Wall'
                                                  https://www.youtube.com/watch?v=sHMxntxXBlE
                                                  Jimmy Minor-'Death Row'
                                                  https://www.youtube.com/watch?v=LBdzox-qVPE
                                                  Jaycee Hill-'Crash Out'
                                                  https://www.youtube.com/watch?v=RdfAd8gVfVg

First released August 2016 as a 16 track LP (Iron Mountain Analogue Research IMAR 103LP), featuring the songs above PLUS outstanding tunes by Lonesome Johnny ('Death Row'), Stonewall Jackson ('Run'), Country Johnny Mathis ('Caryl Chessman') and Al Dean ('Hangman').

Second release October 2016 as a 28 track CD (Omni 187). Sounds like a better deal? Not sure.

The vinyl comes with two tracks that are missing from the expanded edition, one by Dee Mullins ('Prison Grey') and another by Jimmy Van ('The Ballad of Caryl Chessman').
The latter, not on YouTube, is otherwise only available on a rare 45 from 1960 - and simply brill.

On the other hand, the expanded CD adds great songs by Porter Wagoner ('Lonesome Whistle'), Eddie Noack ('Invisible Stripes'), Steve Davis ('Life-Timer'), Danny Dill ('The Eyes of Death'), Tommy Dee ('The Chair'), Howard Crockett ('I Got Stripes') and Johnny Paycheck ('21 Miles to L.C. Prison').

woensdag 26 oktober 2016

* Dee Clark (1952-1960) plus... *


Van zanger Dee Clark kende ik jarenlang niet meer dan de LP 'Keep It Up' uit 1980 op Charly Records. Een plaat met 16 liedjes uit de periode 1956-1961, waarop Dee Clark beurtelings klinkt als Gene Pitney, Jackie Wilson, Sam Cooke ('Nobody But Me') en Clyde McPhatter ('Nobody But You'; zowat zelfde titel, toch ander liedje). De stem van Dee Clark doorstaat de vergelijking met deze grote namen glansrijk, maar mist iets belangrijks: een eigen geluid. Toch blijft het knap: hij zingt met hetzelfde gemak over een Bo Diddley-beat ('Hey Little Girl') als dat hij rockt in Little Richard-stijl ('Emma Jean' en 'Oh Little Girl'). 
Op het laatste nummer (1958) wordt hij trouwens begeleid door The Upsetters, de band van Little Richard die dan net de Here boven de Rock & Roll verkozen heeft.

Al het bovenstaande werk is niet onverdienstelijk, maar ik zou er niet over zijn begonnen als ik niet onlangs bij toeval de Dee Clark-versie had gehoord van 'Blues Get Off My Shoulder'. Zo kwam ik uit bij Bobby Parker (vooral bekend van 'Watch Your Step' uit 1961), die het nummer schreef en als eerste opnam. Twee geweldige ontdekkingen in een klap.


'Blues Get Off My Shoulder' bracht me, via de Dee Clark-2CD 'A History 1952-1960' (2011 Jasmine Records) bovendien op het spoor van het origineel van een ander nummer. Dee Clark blijkt ook 'Senor Blues' gecoverd te hebben, een lied dat ik enkel kende in de uitvoering van Rose Hardaway. Als schrijver van het nummer staat echter Horace Silver vermeld, een jazzpianist die het nummer in eerste instantie opnam als instrumental. Die uitvoering staat op de LP '6 Pieces Of Silver' die hij in 1956 maakte bij Blue Note. Op de CD-heruitgave staat als bonustrack de vocale versie van twee jaar later, waarop Bill Henderson weergaloos zingt. Desondanks is ook de remake van kameleon-zanger Dee Clark niet te versmaden.

Laatste ontdekking: Dee Clark, in 1938 geboren als Delecta Clark, verzorgde reeds in 1952 (dus rond zijn 14e) een vocale bijdrage aan het nummer 'Hambone' van drummer Red Saunders en zijn orkest, als een van de drie Hambone Kids.

Playlist:

Hambone-Red Saunders & his Orchestra with Dolores Hawkins & the Hambone Kids (1952)

Nobody But You-Dee Clark (1958)

Nobody But Me-Dee Clark

Oh Little Girl-Dee Clark (1958)

Hey Little Girl-Dee Clark (1959)

Blues Get Off My Shoulder-Dee Clark (1959)

Blues Get Off My Shoulder-Bobby Parker (1957)

Senor Blues-Dee Clark (1960)

Senor Blues-Horace Silver (1956)

Senor Blues-Horace Silver; vocal Bill Henderson (1958)


donderdag 20 oktober 2016

* The Monkees-'Head' (1968) *


The Monkees, vooral bekend van de hits 'Last Train To Clarksville' en 'I'm A Believer' (beide 1966), 'Pleasant Valley Sunday' en 'Daydream Believer' (beide 1967), tapten uit een ander vaatje voor de soundtrack bij de trippy film 'Head', waar ze zelf in te zien waren. Het bijbehorende album verscheen op 1 december 1968. De LP-versie telt 14 tracks, waaronder maar zeven echte liedjes. De hoogtepunten volgen hieronder, maar de plaat moet je eigenlijk in zijn geheel horen, als geluidscollage met stukjes tekst uit de film. Leuk is ook hoe de band het eigen 'manufactured image' van commercieel popbandje 'with no philosophy' op de hak neemt. De latere Rhino-CD-heruitgave duurt dankzij zes bonusnummers bijna drie kwartier in totaal.

Circle Sky / Can You Dig It? / Daddy's Song / Swami - Plus Strings


maandag 10 oktober 2016

* Run Fay Run (1974) *


                                                                   Run Fay Run (1974)

donderdag 6 oktober 2016

* So-Cal Speed Shop's Hot Rod Classics (RockBeat Records) *


The California-based RockBeat-label, founded by Rhino Records veterans James Austin and Arny Schorr, delivered quite a few remarkable releases since 2011. My first introduction to this label was 'Soul & Swagger', a 5cd round-up of the 1951-1967 output by R&B-vocalgroup The 5 Royales. Then I came across the earlier Rockbeat-releases 'Surf-Age Nuggets' (a 4cd-set subtitled 'Trash & Twang Instrumentals 1959-1968') and 'Los Nuggetz' (4 discs of '60s Garage & Psych from Latin America'). Latest addition is 'Groove & Grind - Rare Soul 63-73'. The best so far, as far as I'm concerned, has got to be 'So-Cal Speed Shop's Hot Rod Classics': another 4-CD-set, produced in association with the SO-CAL Speed Shop in Pomona, California, a shop specializing in hot rod parts.

What's in it for you? 124 tracks, recorded between 1951 and 1966, about custom made cars, drag races and road runners. Ranging from rhythm & blues and rockabilly to surf tunes and garage. Packaged in a lavishly illustrated 80-page hardbound book (sized 7" x 7"). Here's a selection. Enjoy the ride!

A01. The Lively Set-Pomona Drags (1964?)
A06. Manuel & The Renegades-Rev Up (1963)
A12. J Frank Wilson-Black Car X (1965; -> check Secret Museum 30 aug 2015)
A21. Bobby Verne-Red Hot Car (1962)
A28. The Fender Benders-Drag Strip (1958)

B04. Don Sergeant And His Buddies-Leadfoot (1959)
B10. The Vettes-Devil's Driver Theme (1964)
B12. Danny Welch-Riding Shotgun (1957)
B17. Robert Williams and the Groovers-Loud Mufflers (1959)
B18. Jim Foster With The Kountry Kut-Ups -Rag Rock Roadster (1964)

C01. Jimmie Knight-Crankshaft Sid (1962?)
C10. The Crazy Crickets-Expressway (1961?)
C11. The Romancers-She Took My Oldsmobile (1966)
C13. Sonny And The Demons-Dusters (1963?)
C19. The Jesters-Cadillac Man (1966)

D05. Jimmy Stevens With Dela McCarthy-Scramble (1959)
D21. Rudy (Ray) Moore-Buggy Ride (1956)
D24. Jerry McCain-Stay Out Of Automobiles (1954)
D28. Mickey Gilley- Drive-In Movie (1961)
D31. Beep Beep & The Roadrunners-Shiftin' Gears (1959)

dinsdag 16 augustus 2016

* Gibson Bros *


Tien jaar na de discogroep Gibson Brothers (in NL een #1-hit met 'Non Stop Dance') verscheen in 1987 het debuutalbum 'Big Pine Boogie' van een band die zich Gibson Bros noemde. Een kwartet uit Columbus (Ohio) met naast drumster Ellen Hoover drie gitaristen in de gelederen: Jeff Evans (later als Monsieur Jeffrey Evans in de groep '68 Comeback), Don Howland (The Bassholes) en Dan Dow. Hun invloeden: van countryblues ('Casey Jones' naar de Furry Lewis-versie uit 1928) en rockabilly ('Skull & Crossbones' van de als Barbara Morgan geboren Sparkle Moore, alsook 'Rhythm & Booze' van Corky Jones alias countryzanger Buck Owens) tot Charley Patton ('Poor Me') en Bo Diddley. Aan de laatste wijdden ze een van de vier eigen composities op de plaat, 'Bo Diddley Pulled A Boner'. Hier een kleine selectie van covers en originals.
Gibson Bros-'Bo Diddley Pulled A Boner'
https://www.youtube.com/watch?v=sxXKuq-aWqI
Gibson Bros-'Thy Burdens Are Greater Than Mine'
https://www.youtube.com/watch?v=HImp6iZKhoI
Furry Lewis-'Kassie Jones' (1968 version)
https://www.youtube.com/watch?v=DVIXcMCg15c
Gin Gillette-'The Train to Satanville'
https://www.youtube.com/watch?v=SdgqzFQXaPo

vrijdag 12 augustus 2016

* Pylon - 'Cool' / 'Dub' (1979) *

"We eat DUB for breakfast!"

Uit Athens, Georgia - de thuishaven van The B-52's en R.E.M. - kwam in 1979 de debuutsingle van Pylon, 'Cool' / 'Dub'. Hun latere single 'Crazy' zou door R.E.M. gecoverd worden op het album 'Dead Letter Office', maar deze twee nummers zijn nog sterker. Vergelijkbaar met wat de band Gang Of Four rond die tijd in Engeland deed (hoekige ritmes, hakkende gitaren), maar dan met een zangeres, Vanessa Briscoe. Wereldberoemd is dit viertal er niet mee geworden, maar in de eerste periode van hun bestaan (1979-1983) schijnen ze live zeer de moeite waard te zijn geweest. Een registratie van een optreden uit 1983 is vorige maand uitgebracht door het obscure label Chunklet Industries: 'Pylon Live'. Alleen op vinyl voorlopig, een dubbel-LP met downloadcode. Als import nogal prijzig, maar voor wie uber-cool wil zijn… Aan het ontbijt dubben wij nu over de aanschaf.

maandag 8 augustus 2016

* The Replacements - 'Trouble Boys' *


Boektip! 'Trouble Boys: the true story of The Replacements' by Bob Mehr (2016).

Het verhaal van een roemrucht gitaarbandje uit Minneapolis. Overmatig drankgebruik maakte hun optredens jarenlang onvoorspelbaar. Soms waren de jongens te bezopen en deden ze maar wat. Maar op een goede avond, in de juiste roes, knalden ze er een perfecte mix uit van geweldige liedjes en tomeloze energie.

Hun debuut-LP 'Sorry Ma..' is vooral onstuimig, op het eerste gehoor chaotisch, maar blijkt na een paar draaibeurten een overrompelende trashrock-plaat, bomvol riffs en hooks. In de jaren erna ontpopt zanger Paul Westerberg zich als een steeds veelzijdiger songschrijver, vooral op de LP's 'Let It Be' en 'Pleased To Meet Me'.

De band begint als een kwartet, met naast Paul en drummer Chris Mars nog de halfbroers Stinson. De jongste, bassist Tommy, is pas veertien als hun eerste plaat uitkomt. De zeven jaar oudere gitarist Bob zal de band als eerste verlaten. Feitelijk is zijn rol al bij het 4e album 'Tim' uitgespeeld, daarna wordt hij ontslagen, mede door zijn eigen broer Tommy. Hoe pijnlijk.

"After Bob left, it got worse," said Chris Mars. Added Westerberg: "The three of us were now drinking for four."
Jim Dickinson (producer 5e album 'Pleased..'): "Every day they were like a sine wave. They wouldn't be drunk enough early on in the day to get anything. Then they'd be good and drunk, and it would be great. And then they'd be too drunk, and they'd get useless." 

Het boek begint bij het overlijden van Bob Stinson in 1995 en gaat daarna terug naar zijn getroubleerde jeugd. Vervolgens schetst schrijver Bob Mehr de achtergrond van de rest. Kernachtig, met veel lezenswaardige details, zonder oeverloos uit te weiden. Ook prettig: Mehr doet niet aan persoonsverheerlijking of mythe-makerij. Hij beperkt zich tot soms schrijnende waarheidsvinding.

Zowat de fijnste popbiografie die ik ooit las (zeg ik halverwege).
Voldoende reden om zowat de fijnste gitaarband van de jaren tachtig te eren.

Van mijn drie favoriete Replacements-albums drie songs elk:
'Sorry Ma, Forgot to Take Out the Trash' ('81), 'Let It Be' ('84), 'Pleased To Meet Me' ('87).

1981:
I Hate Music (note: "It's Got Too Many Notes")


1987:
I.O.U.

plus:
'If Only You Were Lonely' (b-kant 1e single, '81)
'Kids Don't Follow' (mini-lp 'Stink', '82)
'Within Your Reach' (2e LP 'Hootenanny', '83)
'Kiss Me On The Bus' (4e LP 'Tim', '85)

ALLE 13 GOED!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Making of "Trouble Boys: The True Story of the Replacements"

https://www.youtube.com/watch?v=hSLfIj-X5f0

donderdag 4 augustus 2016

* Shake Your Hips - the Sound of Bassy Club (Berlin) *


Fijn plaatje, deze onlangs verschenen 'Bassy Club compilation vol.2 - Shake Your Hips'. De Bassy Club bevindt zich in Berlijn (Schönhauser Allee) en er wordt uitsluitend - het lijkt Shindig wel! - opwindende muziek van voor 1970 gedraaid. Deze enkel op vinyl leverbare compilatie is een fraai visitekaartje. Het titelnummer is tevens het bekendste werkje op de LP, Slim Harpo's onverwoestbare 'Shake Your Hips'. Ook 'Young Blood' van The Coasters mag bekend verondersteld worden, maar het nummer 'Messin With Don' van John Lee Hooker (op de hoes Booker genoemd) is exclusief op deze LP te vinden. Het is namelijk de signature song van de samensteller van de plaat, DJ Don Rogall. Hij maakte een knip-en-plak-remake van 'Messin with the Hook' zoals in 1970 opgenomen door Hooker met de band Canned Heat (album Hooker 'N' Heat). Bluespuristen vinden het vast heiligschennis, maar het eindresultaat mag er zijn. 

Verder telt de LP, waarop in totaal 14 songs staan, voor meer dan de helft  'alternate versions'. Ervan uitgaande dat Rogall vast niet zomaar toegang heeft gekregen tot de archieven van allerlei vintage labels heeft hij ook hier wat eigen bewerkingen toegevoegd, zij het vrij summier veranderd. Belangrijker is dat zijn platenkeus een paar fraaie verrassingen oplevert. Zo opent de plaat met de exotica-tune 'Bermuda' van Ray Sharpe, geproduceerd door Lee Hazlewood. Ook een ontdekking is rockabillyman Ric Cartey. Hij blijkt een groovy swing-versie opgenomen te hebben van de Willie Dixon-compositie 'Mellow Down Easy' (door Little Walter in 1954 als eerste op plaat gezet). 

Er komt daarna nog van alles langs, van het novelty-niemendalletje 'That's It Man' door The Valentines tot de Bulgaarse Lea Ivanova die Adriano Celentano covert ('Basta Con La Luna') maar de andere hoogtepunten zijn toch vooral de New Orleans-shuffle van Tommy Ridgley ('Double Eyed Whammy') en een nummer van de voorlopers van The Coasters: The Robins. Hun 'Turkey Hop', opgenomen met het orkest van Johnny Otis in 1950, kende ik tot nu toe alleen in de coverversie uit hetzelfde jaar door een andere vocal group, The Hamptones, begeleid door het orkest van Lionel Hampton. Call me stupid, het duurde even voor ik doorhad dat de zangers hun naam dankten aan Lionel.

Ric Cartey-'Mellow Down Easy'

Tommy Ridgley-'Double Eye(d) Whammy'

Johnny Otis/The Robins-'Turkey Hop' (eerst instrumental, dan vocal version)

Lionel Hampton/The Hamptones-'Turkey Hop' (must-hear; niet op deze LP)

PS: De dame op de hoes doet denken aan Tura Satana ("Varla" in de Russ Meyer-film 'Faster Pussycat, Kill Kill'; z/w foto onder) maar deze noemt zich Lou On The Rocks.

Deze plaat is dus Volume 2, Bassy Records 002. Voor Bassy 001 (dank Maarten W.) zie: https://www.discogs.com/Various-Exquisite-Harvest/release/1868434

Hier een link naar een sfeerimpressie van de Bassy Club. Wie gaat er mee?


woensdag 20 april 2016

* Suicide *


"Suicide Is Painless" heette de theme-song van de Robert Altman-film MASH uit 1970. De tekst werd naar verluidt geschreven door Altman's veertien(14!)-jarige zoon Mike. Rockcriticus Tom Carson kwam met een vileine variant in The Village Voice van 30 januari 1978: "Suicide Is Meaningless". Het was de kop boven zijn bespreking van het debuutalbum van het New Yorkse muzikantenduo Suicide, oftewel vocalist Alan Vega (geboren Bermowitz, 1938) en electronica-man Martin Rev (voluit Reverby, 1947). De plaat zou later door de muzieksite Pitchfork bij de beste elpees van de jaren 70 geschaard worden en door het Amerikaanse blad Rolling Stone bij de top 500 albums aller tijden, maar op dat moment waren nog maar weinigen klaar voor de muziek van Suicide. De eerlijkheid gebiedt te zeggen: ik ook niet.                                                                        
                                                                 - eerste LP (1977) -
Juni 1978 reisde Suicide als voorprogramma van Elvis Costello door Europa. Die toernee startte op 16 juni in de Ancienne Belgique te Brussel. Tien dagen later werd De Vereeniging in Nijmegen aangedaan, de dag nadat het Nederlands voetbalelftal tegen Argentinië zijn tweede WK-finale op rij verloor. De nieuwe Elvis voor het eerst live zien was een probaat middel om de kater te verdrijven. (Nee, ik was 16 maar dronk toen nog niet.) Costello's tweede album This Year's Model was op dat moment mijn favoriete plaat. Goeie liedjes, instant-classics, van een angry young man die tegelijk een begenadigd songschrijver was, gewiekst leende uit de pophistorie en toch qua energie bij de new wave paste met zijn band The Attractions. Dat alles in traditionele gitaar-bas-drums-bezetting plus een orgeltje.
                                        Martin Rev, Alan Vega juni 78 Berlijn, pic Bob Gruen
Haaks daarop stond de onverhoedse confrontatie met Suicide in het voorprogramma. Beslist geen instant-classics. Anti-muziek uit een dreinend Farfisa-orgel, nerveusmakende ritmes uit een drummachine, allemaal uit de koker van Martin Rev. En afgezet tegen Costello was Alan Vega een Elvis-from-hell, een anti-entertainer die niet bezig was het publiek te behagen, maar juist de verhoudingen provocerend op scherp zette. Zoals eerder op de tour was ook nu een groot deel van het publiek laaiend, maar niet van enthousiasme. De vijandige ontvangst die Suicide overal ten deel viel is terug te horen dankzij opnames uit Brussel, die o.a. opdoken als 10"-flexidisc bij een 1980-heruitgave van de eerste LP en later ook werden toegevoegd aan de 2CD-versie die in 1998 verscheen bij Blast First/Mute (als '23 Minutes over Brussels').
                                                       eerste LP, Red Star-reissue 1980
De eerste editie van de debuut-LP telde slechts zeven nummers: 'Ghost Rider', 'Rocket U.S.A.', 'Cheree', 'Johnny', 'Girl', 'Frankie Teardrop' en 'Che'. De eerste twee daarvan zijn achteraf de prijsnummers. Vreemd genoeg werd als single gekozen voor 'Cheree', door Johnny Rotten in de NME als volgt besproken: "Complete rubbish, a combination of 'Je t'aime', taped hiss and something awful. Ignore." Een nog onwaarschijnlijker keus zou overigens 'Frankie Teardrop' zijn geweest, een beangstigende luisterervaring van ruim tien minuten over de twintigjarige fabrieksarbeider Frankie die niet genoeg verdient om rond te komen met zijn vrouw en kind van zes maanden en in wanhoop zijn dierbaren en zichzelf doodschiet. Volgens vele bronnen is Frankie een Vietnam-veteraan, maar uit de songtekst blijkt dat nergens. Het verhaal is niet gruwelijker dan 'The Ballad of Hollis Brown' (zeven doden) van Bob Dylan, maar die was nog gezellig vergeleken met Vega's door merg en been gaande paniekaanvallen.
                                                                  - tweede LP (1980) -
Om de burger weer moed te geven: Een stuk lichtvoetiger, naar Suicide-maatstaven dan, was het tweede album uit 1980. Een wederom titelloze plaat, nu met decadente elektronische disco, al klonk ook in 1980 niets of niemand als Rev & Vega. 'Diamonds, Fur Coat, Champagne' was de opener die direct liet horen dat Suicide uit een ander vaatje tapte. Eenieder die het eerste album inmiddels op waarde wist te schatten werd opnieuw verrast. Andere hoogtepunten: 'Fast Money Music', 'Be Bop Kid' en 'Dance'. Pas in 1988, nadat de heren ondertussen solo-platen hadden uitgebracht, verscheen een derde studioalbum, met de tamelijk flauwe titel 'Suicide - A Way Of Life'.

P.S. Mocht je de komende tijd geen nieuwe SMoRaS-posts aantreffen: deze Suicide-note is meaningless, niet bedoeld als vooraankondiging. De stemming alhier is opperbest.

                                                                1978 UK-advertentie

zaterdag 16 april 2016

* Ugly Things vol.1 (Australian Rock '65-67) *


Sommige platen wil je nooit meer kwijt. Vooral als je er lang achterheen gezeten hebt.
De LP Ugly Things vol.1 bijvoorbeeld, in 1980 uitgebracht door het Australische Raven Records.
Bij een vriend gehoord, pas jaren later een eigen exemplaar gescoord, crate-digging in Antwerpen.
Op de terugweg ging het nog bijna mis, liftend langs de snelweg. Duim omhoog, in wind en regen,
toen het plastic tasje van platenzaak Brabo dat ik tussen de mijn knieën had geklemd gegrepen werd door een windvlaag en wegwaaide. Achtervolging in paniek, van de weg af,  over het talud.
Had ik bijna beet, waaide de hoes uit de tas. Daarna rolde de plaat weg, in binnenhoes-van-cellofaan. Uiteindelijk kwam ik met de schrik vrij, alles net op tijd onder controle, plaat zowaar onbeschadigd!

The Missing Links (from Sydney) - 'You're Driving Me Insane' (1965)
their best-of-CD 'Driving You Insane' (1999 Half A Cow Records) offers more great Missing Links-originals, most notably 'Wild About You' (covered by The Saints on their '77-debut-album) and 'Speak No Evil'. Plus worthwhile covers of 'Some Kinda Fun' ('63 Chris Montez), 'Don't Give Me No Friction ('65 The Green Beans) and 'Mama Keep Your Big Mouth Shut' (Bo Diddley, Pretty Things).

The Black Diamonds (NSW Blue Mountains) - 'I Want, Need, Love You' (1966) - clip!

The Elois (Maryborough) - 'By My Side' (1967)

The Easybeats - 'Goin' Out Of My Mind' (1966) - intro!

The Vince Maloney Sect (Sydney) - 'No Good Without You' (1966)
- originally a Motown-song, written by William Stevenson, first recorded by Marvin Gaye ('65).
- '65 cover by The Birds (UK), lead guitar by Ron Wood (pre-Jeff Beck Group, Faces. Stones).
- a '69 cover by The Birds from Perth, Australia - including emigrated (British) Birds-roadies -
  can be found on 3CD-set 'Looking Back - 80 Mod, Freakbeat & Swinging London Nuggets'
- version by The Vince Maloney Sect inspired by Ron Wood & The Birds (UK)

------------------------------------------------------------------

P.S.: The five songs mentioned above were also included on 'Ugly Things - the CD' ('92 Raven),
a 26 track compilation of the LP volumes 1, 2 and 3. From the latter came this brilliantly titled song
that can also be found on the 4CD-box 'Nuggets II … the British Empire and Beyond' ('01 Rhino)
and the 16 track CD 'Wild Things - Wyld Kiwi Garage 1966-1969' (1991 Flying Nun):

The Bluestars (Auckland, New Zealand) - 'Social End Product' (1966)