* J. Frank Wilson -> LAST KISS -> Wayne Cochran *

                                                     J. Frank Wilson-'Black Car X' (1965)

                                                             J. Frank Wilson-'Last Kiss'

                                                 Wayne Cochran-'Last Kiss' (first version)

* Lucky Millinder and his Orchestra *

'Big Fat Mama' - 1941, vocals by guitarist Trevor Bacon and the band

'I Want a Tall Skinny Papa' - 1942, vocal Sister Rosetta Tharpe

'Who Threw the Whiskey in the Well?' - 1945, vocal Wynonie Harris

'Shorty's Got to Go' - 1946, vocal Lucky Millinder

* Al "TNT" Braggs *

Fijn liedje voor in de kleine uurtjes: 'Cigarettes and Coffee'. De oudste versie, voor zover hier bekend, is van soulzanger Al Braggs, die het in 1962 op single zette voor het Peacock-label uit Houston, Texas.

Wellicht was het nummer in de vergetelheid geraakt als het niet opnieuw was opgenomen door Otis Redding, voor diens LP 'The Soul Album' (1966). Zijn versie, met vier minuten bijna 2x zo lang als die van Braggs, is genoeg geprezen.

Maar de opname van Al Braggs (23 mei 1938 - 3 december 2003) was jarenlang lastig te krijgen en staat pas sinds een klein jaar weer op YouTube.

Al Braggs-'Cigarettes and Coffee'
Otis Redding-'Cigarettes and Coffee' (plus lyrics)

Het dozijn singles dat Al "TNT" Braggs tussen 1958 en 1968 opnam voor Peacock is enkel leverbaar op de vermoedelijk illegale CD 'Mister Dynamite', waarop (minpuntje) alle tracks niet chronologisch maar alfabetisch (?!) gerangschikt zijn.

Zo had het ook gekund:
01. Chase 'em Tom Cat/A Little Bit Closer (1958 Peacock 5-1693)
02. There/Listen To Me Baby (1958 Peacock 1698)
03. I Don't Think I Can Make It/An Angel (You Belong To Me) (1958 Peacock 1699)
04. Cigarettes and Coffee/We Belong Together (1962 Peacock 1907)
05. Easy Rock/You're Something Else (1963 Peacock 1918)
06. Take A Look At Me/Drip Drop Goes The Tears (1963 Peacock 1928)
07. I Just Can't Get Over You/Hootenanny Hoot (1964 Peacock 1931)
08. Joy To My Soul/Out of the Pan (Into the Fire) (1965 Peacock 1936)
09. Earthquake/How Long (Do You Hold On) (1966 Peacock 1945)
10. That's All A Part Of Loving You/Home In That Rock (1967 P 1957)
11. I Like What You Do To Me/I'm A Good Man (1968 P 1962)
12. Give It Up/Running Out Of Lives (1969 P 1967)

* Bangarang ! *

Kenny Graham's Afro-Cubists-'Bongo Chant' (Bangarang) -1953

Big thanks to waltervdbus who posted above tune on YouTube five years ago, with this explanation:

"Bongo Chant was written by British sax player Kenny Graham as part of his Caribbean Suite. Recorded on October 23, 1953 with Jo Hunter (tp), Kenny Graham, Joe Temperley, Norman Fantham, Eddie Mordue (ts), Don Honeywell (bs), Dill Jones (p), Roy Plummer (g), Sammy Stokes (b), Phil Seamen (d), Judy Johnson (voc, mcas). Released on Esquire 10" LP 20-023. The eight movements of Graham's 'Caribbean Suite' are linked together by Dennis Preston's narration, which was dubbed on later.

The entire Caribbean Suite was covered by American sax player Harold Vick in 1966 on RCA Victor. In October 1968, Jamaican sax legend Lester Sterling reworked Bongo Chant into the reggae classic Bangarang with producer Bunny Lee and singer Stranger Cole, among others. On the strength of its success, Pama released the Bangarang LP and the rhythm continues to be versioned to this day: Tommy McCook, Soul Vendors, Lord Creator, Brigadier Jerry, Dillinger, etc."

Lester Sterling & Stranger Cole-'Bangarang' (prod. Bunny Lee) -1968

* Viv Albertine / The Slits *

Slechts een weekje vakantie deze zomer. Voldoende tijd om de memoires van Viv Albertine te lezen. Ooit gitariste in The Slits, en als zodanig medeverantwoordelijk voor een van de meest bijzondere platen die in de tijd van punk & new wave het licht zag: Cut! Haar autobiografie, tevens haar debuut als schrijfster, verscheen al een jaartje terug en werd enthousiast ontvangen. Toch stelde ik de aankoop steeds uit. Weinig aanlokkelijke titel: 'Clothes Clothes Clothes. Music Music Music. Boys Boys Boys.' Oppervlakkigheid troef? Maar in 2014 wel muziekboek van het jaar bij de Sunday Times, Mojo en Rough Trade. Dus! Toch een poging gewaagd. En blij toe.

Het boek pakte me niet gelijk, moet ik bekennen. De eerste helft is aardig, maar niet briljant. Vooral leuk als je al redelijk bent ingevoerd in de Londense muziekscene rond 1977. Viv Albertine behoorde tot de inner circle en mocht Mick Jones (The Clash), Keith Levene (PIL), Sid Vicious (Sex Pistols) en Johnny Thunders (ex-New York Dolls, daarna met zijn Heartbreakers in Londen neergestreken) tot haar vrienden rekenen, wat een paar fraaie anekdotes oplevert. Viv schuwt de pijnlijke momenten niet, spaart daarbij ook zichzelf niet, maar ondanks die schijnbare openhartigheid wil haar eigen rol niet meteen interessant of innemend worden.

Ook over haar tijd met The Slits (1977-1981) blijft ze opvallend bescheiden. Geen ego-exposure of macho-mythmaking (laat dat maar aan Richard Hell of Nick Cave over). Viv schrijft hoe ze aarzelend haar eerste stappen als muzikante zet, over haar muzikale invloeden, plaatopnames en optredens. Over haar mede-groepsleden had ik graag meer gelezen. Bassiste Tessa Pollitt leer je nauwelijks kennen. Oud zeer of discretie? Not sure, ik gok het laatste. Aan drumster van het eerste uur Palmolive (voor Cut vervangen door drummer Budgie) wordt iets meer tekst gewijd. Maar eigenlijk is zangeres Ari Up (van januari 1962, pas 17(!) ten tijde van Cut; overleden 20-10-2010) de enige over wie Viv zich uitspreekt. Kort samengevat: een hele vrije geest, briljant als frontvrouw, knap lastig in de omgang (#splijtzwam).

Tot zover is het boek vooral interessant voor musicnerds (m/v, haha), vanwege de geschiedschrijving met verhalen uit de eerste hand. Maar waarom zou hun lief dit boek ook moeten lezen? Want het boek wordt aanbevolen door kok-ette Nigella Lawson ("Oh Viv Albertine! I salute you. Such honesty!") en 'How To Be A Woman'-schrijfster Caitlin Moran ("I love your book VERY badly. It's amazing.") Omdat vooral de laatste 160 pagina's werkelijk meeslepend zijn. Over het zwarte gat, fysieke tegenslag, een hartstochtelijke kinderwens, liefde in voor- en tegenspoed en de wonderlijke wederopstanding na de zoveelste tegenslag. Een moedig en bemoedigend verhaal over het leven zelf.

                                                           
                                                            Cut (1979, Island Records)

Voor wie wil horen wat Cut zo bijzonder maakt: Hier het halve album, met info uit het boek.

A1. 'Instant Hit' - Nooit geweten dat de titel slaat op de heroïneverslaving van eerdergenoemde Keith Levene, die zelf aan het eind van het nummer te horen is met een sarcastisch "Thanks a lot".

A2. 'So Tough' - gebaseerd op een telefoongesprek van Viv met Johnny Rotten over Sid Vicious.

A4. 'Shoplifting' - Ari Up schreeuwt zo opgewonden dat ze het tijdens de opname in haar broek doet, moet vervolgens heel hard lachen en roept (op 1.24 hoorbaar) "I pissed in my knickers!"

B1. 'Newtown' - Met een sleutelrol voor producer Dennis 'Blackbeard' Bovell (betrokken bij nog twee sterke albums uit 1979, 'Y' van The Pop Group alsmede Linton Kwesi Johnson's 'Forces of Victory'). Hij improviseerde ter plekke de percussie-effecten met luciferdoos, glas en lepel.

B3. 'Love und Romance' - liedje over de verwachtingen en valkuilen van relaties. De mannelijke stem is van Bruce Smith (Pop Group), drummer op het andere Slits-album 'Return of the Giant Slits' (1981).

Van Cut verscheen in 2009 als 2CD een 30th Anniversary Deluxe Edition met 40 tracks (ipv 10).
Op CD1 staan van bovengenoemde 5 tracks ook de John Peel-versies, opgenomen in 1977/78.
Ter illustratie van de band-ontwikkeling hier de '77-versie van 'Love und Romance'.
Voor de liefhebbers: Alle Slits-sessies voor John Peel's BBC-radioshow staan op de CD hieronder.

                                                        L-R: Viv, Ari, Tessa, Palmolive