De lieflijke hoes, die vooral dankzij Cosey Fanni Tutti (het enige groepslid in jurkje) de aandacht trok, was al even misleidend als de titel van de derde LP van Throbbing Gristle (1979): 20 Jazz Funk Greats. Net als de voorgaande albums van de groep verschenen op hun eigen Industrial Records, dat had met de kennis van nu een aanwijzing kunnen zijn. Maar 'industrial music' (klik link voor meer wiki-uitleg) was in 1979 nog geen wijdverbreid begrip. Hoe dan ook, wie Jazz Funk hoopte te horen kwam van een koude kermis thuis. Throbbing Gristle bracht ook op deze plaat, die als hun meest toegankelijke te boek staat, experimentele elektronica met ambient soundscapes naast bubbel-electro en bruter lawaai.
De A-kant van de slechts elf (ha!) tracks tellende LP opent met het relatief gemakkelijke titelnummer. Ingeklemd tussen een drietal soundscapes ('Beachy Head', 'Tanith' en 'Exotica') komen we daarna met het neurotisch schurende 'Still Walking' in industrie-gebied. En dan is er nog 'Convincing People', even monotoon als indringend, de ideale bedding voor de als een mantra opgelepelde tekst over manipulatie.
Op de B-kant, tussen de twee meest lichtvoetige nummers van de plaat 'Hot on the Heels of Love' en 'Walkabout', vinden we nog zo'n nummer met een typische T.G.-tekst over mindgames, 'Persuasion': "What difference does it make if I take a photograph? ... I mean, these magazines, you know, they only go to middle aged men. So why don't you just do what I suggest." Waarna het album afsluit met de twee meest industriele nummers, het zwartgallige 'What A Day' en 'Six Six Sixties'.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kleine toelichting tot slot bij Throbbing Gristle: de bandnaam staat, in Yorkshire slang, voor een erecte penis (info die ook elders te vinden is, maar gemak dient de mens). De groep ontstond in september 1975 in het Engelse Kingston upon Hull uit het performance-kunstcollectief COUM Transmissions. Naast voorman Genesis P-Orridge (geboren in 1950 als Neil Megson) en Cosey Fanni Tutti (Christine Newby, 1951) bestond T.G. uit Peter 'Sleazy' Christopherson en Chris Carter. De debuutelpee werd opgenomen in het tweede jaar van het bestaan, eindigend op 3 september 1977. Vandaar de titel: 'The Second Annual Report'. In de twaalf maanden erna werd gewerkt aan het volgende jaarverslag: 'D.o.A. - the third and final report' (1978). Het laatste rapport dus, maar het concept van jaaroverzichten bleef intact. '20 Jazz Funk Greats' werd volgens de hoes opgenomen "in the weeks ending September 3rd, 1979". Daarna verscheen nog de liveplaat 'Heathen Earth', voor de groep in 1981 uiteenviel. Genesis en Peter begonnen de groep Psychic TV, de andere helft ging verder als Chris & Cosey.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten