De eerste post ooit van uw Secret Museum, zowel op Facebook als later op Blogspot, ging over de Texaanse gospelzanger Washington Phillips. Daar moogt ge voorzichtig uit opmaken dat we hier wel een zwak hebben voor 's mans muziek, die dateert uit de jaren 1927-1929(!). Niet dat we zijn liedjes elke dag draaien. Ons lievelingseten zou ook vervelen als we het elke dag zouden eten, het moet wel een beetje speciaal blijven. Washington Phillips maakte muziek die een leven lang mee kan, als je er maar zuinig mee omgaat.
Washington Phillips heeft slechts 16 liedjes nagelaten, die in 2001 voor het eerst op CD verschenen en daarna diverse malen herverpakt zijn (o.a. als LP op Mississippi Records). Met een CD of LP ben je dan wel klaar zou je denken. Het label Dust-to-Digital dacht daar anders over en bracht in november 2016 zijn oeuvre opnieuw uit op CD, vergezeld van een boekwerk (hardcover, 76 blz). Phillips-kenner Michael Corcoran kreeg voldoende budget om drie jaar lang archieven na te pluizen en te spreken met de laatste nog in leven zijnde orale bronnen uit de Simsboro-gemeenschap, 80 mijl ten zuidoosten van Dallas, waar de Phillips-familie een boerenbedrijfje had.
Corcoran ontzenuwt het verhaal dat Washington-de-gospelzanger gek werd en stierf in het Texas State Hospital. Dat betrof een naamgenoot en neef. Het leven van onze held eindigde in September 1954 door een val van de trap in het Public Welfare-kantoor van het naburige Teague, zo leert een teruggevonden krantenbericht ("Wash Williams, Negro, Dies After Fall Downstairs").
Corcoran werpt ook nieuw licht op de vastgelopen discussie op welk instrument Washington Phillips zichzelf begeleidde. Het was dus niet een dolceola (een draagbaar miniatuur-toetsenbord dat enkel in de jaren 1903-1908 in Toledo, Ohio geproduceerd werd en waarvan er in de wereld minder dan 40 bestaan), noch een zither (het snaarinstrument waarmee hij in 1927 op de foto gezet werd), maar een uniek zelfgemaakt instrument waarmee W.P. al in 1907 het regionale nieuwsblad haalde, door hemzelf de Manzarene gedoopt. Een doos van circa 90x90 cm, 15 cm dik, waarover hij vioolsnaren had gespannen die hij met beide handen bespeelde door aan de snaren te plukken.
In de Dust-to-Digital uitgave 'Washington Phillips and his Manzarene Dreams' vind je behalve alle info en songteksten ook nog een CD, plus een digitale download code, die ontzettend van pas komt als je niet weet hoe je CD-tracks in je iTunes-bibliotheek moet zetten. De CD bevat niets meer dan eerdere uitgaven, de tracks staan zelfs in exact dezelfde volgorde als op de eerdere Document-CD, maar het geluid is beter dan ooit. Van de meest smetteloze originele 78toeren-plaatjes zijn hoge-resolutie-transfers gemaakt en door audio-experts geremasterd, zo verzekert het label. Ook zonder dat vonden we hier de liedjes al hemels, maar als je ooit Washington Phillips wil horen, dit is je kans, beter wordt het niet.
Voor verdere info en de mooiste W.P.-liedjes:
http://legoblockhead.blogspot.nl/2014/08/washington-phillips.html
